اثربخشی و احتياط سولفات استرپتوميسين

اعمال و استفاده از استرپتوومایسین سولفات به ندرت به صورت داخلی جذب می شود و تنها برای عفونت های روده ای موثر است. درمان عفونت های حاد سیستمیک بیشتر با تزریق عضلانی است. این است که عمدتا برای درمان عفونت های حاد محلی و سیستمیک ناشی از باکتری های مختلف گرم منفی استفاده می شود, مانند عفونت های دستگاه تنفسی (پنومونی, برونشیت)، عفونت های دستگاه ادراری، پنومونی خوکی ناشی از پاستورلا، اکیتینومیکوس خوکی، لپتوسپیروز، گاسترونتریت باکتریایی، اسهال خونی زرد و سفید در خوک ها، ورم پستان، التهاب رحم، سپتی سمی، سیستیت و غیره و همچنین عفونت های پوستی و زخم.

تداخل دارویی ۱) اثر هم افزایی با پنی سیلون ها و سفالوسپورین ها. (2) ترکیب استرپتوومایسین و تتراسیکلین می تواند اثربخشی در برابر تب مالت را افزایش دهد. (3) اثر ضد باکتری این کلاس از داروها در محیط قلیایی افزایش یافته است، و ترکیب با داروهای قلیایی (مانند بی کربنات سدیم، امینوفیلین، و غیره) می تواند اثربخشی ضد باکتری را افزایش دهد، اما سمیت نیز بر این اساس افزایش یافته است. (4) همراه با سفالوسپورین ها ، erythromycin ، دگزتران ، و غیره ، ototoxicity از این کلاس از داروها را می توان افزایش یافته است.

عوارض جانبی سمی و واکنش های نامطلوب بسیاری و سنگین هستند، داروی فعلی انسان کمتر مورد استفاده قرار گرفته است که اغلب با جنتامیسین جایگزین می شود. 1) Ototoxicity. استرپتوومایسین سولفات اغلب باعث آسیب وستیبولار می شود و این آسیب را می توان با تجمع داروهای به طور مداوم تجویز شده تشدید کرد که منجر به آتاکسی و افسردگی تنفسی می شود. ۲) کاربرد طولانی مدت می تواند باعث آسیب کلیوی شود. (3) اثر مسدود کننده عصبی عضلانی اغلب در دوس بیش از حد رخ می دهد.

آماده سازی و دارویی استرپتوومایسین سولفات برای تزریق. برای تزریق عضلانی، یک دوز 10-15mg در هر کیلوگرم وزن بدن، 2 بار ld، و یا 20-30mg در هر کیلوگرم وزن بدن، 1 زمان ld، برای 2-3 d. حل با آب عقیم قبل از استفاده، آماده برای استفاده.

هشدارها

(1) استرپتوومایسین سولفات نباید به طور همزمان با دیگر aminoglycosides استفاده می شود برای جلوگیری از افزایش عوارض جانبی سمی.

(2) استفاده با احتیاط هنگامی که خوک بیمار کم آب (که ممکن است منجر به افزایش غلظت خون) و یا دارای اختلال کلیوی (مانند سندرم نفروتیک درماتیت ناشی از عفونت سیرک ویروس نوع 2 در خوک).

(3) هنگامی که درمان عفونت دستگاه ادراری با استرپتومایسین سولفات، اعلام به بی کربنات سدیم (جوش شیرین) داخلی در همان زمان به قلیایی ادرار.

(4) استرپتومیسین سولفات بیش از حد یا بیش از حد طولانی, باعث واکنش های سمی سیستمیک جدی, عمدتا در 8th به عصب مغز و آسیب کلیه, بنابراین به طور کلی تنها تجویز مداوم 3-4d, وضعیت باید به داروهای ضد باکتری دیگر پس از بهبود تغییر.

(5) تزریق استرپتومیسین در برابر تخریب و شکست در هنگام مواجه شدن با آلکالی، اسید یا عامل اکسید کننده یا عامل کاهنده آسیب پذیر است، نمی توان آن را با ویتامین B1، ویتامین B2، ویتامین C، یا مخلوط با سولفونامیدها، گلوکونات کلسیم، تزریق دیفلوکان و دیگر داروها مخلوط کرد، که نارسایی هیدرولیز رخ خواهد داد، و باید به طور جداگانه تزریق شود.

(6) ترکیب استرپتومیسین سولفات و کلاس پلی میکسین، و یا به طور متوالی کاربرد محلی یا سیستمیک اثر سمی بر اتصال کلیه و عصبی عضلانی را افزایش می دهد.