ویتامین در خوراک، بهتر است؟
May 06, 2022
ویتامین ها بر خلاف کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین ها به مقدار محدودی در مواد خوراک طبیعی یافت می شوند. بنابراین به منظور حفظ عملکرد فیزیولوژیک طبیعی حیوانات، ویتامین های مصنوعی اغلب در خوراک دام استفاده می شود.
با توجه به نیازهای تغذیه ای حیوانات مختلف، بنگاه های خوراک به طور کلی انواع ویتامین ها را به پرمیکسی های چند بعدی مخلوط می کنند، و سپس آن ها را با دیگر مواد خوراک مخلوط می کنند و افزودنی ها را تغذیه می کنند تا خوراک های مرکبی برای حیوانات درست کنند تا مستقیماً غذا بخورند.
ده ویتامین شناخته شده را می توان تقریباً به ویتامین های محلول در چربی و ویتامین های محلول در آب تقسیم کرد. ویتامین A، ویتامین D، ویتامین E و ویتامین K متعلق به ویتامین های محلول در چربی هستند، در حالی که ویتامین B و ویتامین C متعلق به ویتامین های محلول در آب هستند. پس از جذب شدن توسط روده، ویتامین محلول در آب به بافت های مورد نیاز بدن گردش می کند. بیشتر مازاد توسط ادرار خارج می شود، و بسیار کم در بدن ذخیره می شود. ویتامین های محلول در چربی پس از اولسیفیکاسیون صفراوی توسط روده کوچک جذب می شوند، و از سیستم گردش خون لنفاوی وارد اندام های بدن می شوند. ویتامین های محلول در چربی اضافی را می توان در بدن ذخیره کرد. ویتامین های A و D عمدتاً در کبد ذخیره می شوند، در حالی که ویتامین E عمدتاً در بافت چربی ذخیره می شود.
عملکرد فیزیولوژیک ویتامین ها مهم است، اما بیشتر همیشه بهتر نیست. مصرف طولانی مدت ویتامین A تمایل به تجمع در مقادیر زیادی در بدن دارد که ممکن است منجر به علائم مسمومیت مانند کاهش استخوان، بیماری های مفصلی، پوست خشک و کاهش مصرف شود.